آسمان
قسمتی از خطبه ی 91 نهج البلاغه: زیباییهای زمین پس زمین به وسیله ی باغ های زیبا، همگان را به سرور و شادی دعوت کرده ، با لباس نازک گلبرگها که بر خود پوشید، هر بیننده ای را به شگفتی واداشت، که از گلوبند گلهای گوناگون، فخر کنان خود را آراست، هر بیننده ای را به وجد آورد، که فرآورده های نباتی را، توشه و غذای انسان، و روزی حیوانات قرار داد. در گوشه و کنار آن دره های عمیق آفرید، و راهها و نشانه ها برای آنان که بخواهند از جاده ها ی وسیع آن عبور کنند، تعیین کرد.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر آیه ی اول از سوره ی ممتحنه: ای کسانی که ایمان آوردهاید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبت میکنید، در حالی که آنها به آنچه از حق برای شما آمده کافر شدهاند و رسول الله و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون میرانند؛ اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کردهاید؛ (پیوند دوستی با آنان برقرار نسازید.) شما مخفیانه با آنها رابطه ی دوستی برقرار میکنید در حالی که من به آنچه پنهان یا آشکار میسازید از همه داناترم. و هر کس از شما چنین کاری کند، از راه راست گمراه شده است.
قسمتی از خطبه ی 182 نهج البلاغه از نشانه های آفرینش او ، خلقت آسمانهای پابرجا بدون ستون و تکیه گاه است. آسمانها را به اطاعت خویش دعوت و آنها بدون درنگ اجابت کردند، اگر اقرار آسمانها به پروردگاری او ، و اعترافشان در اطاعت و فرمانبرداری از او نبود، هرگز آسمانها را محل عرش خویش و جایگاه فرشتگان ، و بالا رفتن سخنان پاک و اعمال نیک و صالح بندگانش قرار نمی داد. امام علی (ع) می فرمایند: حسن الظن من أفضل السجایا یعنی گمان نیک و خوب از برترین خلق و خوهاست. حکمت 222 نهج البلاغه خود را به بی خبری نمایاندن از بهترین کارهای بزرگواران است.
